«Τη στιγμή που δεν μπορείς να μετρήσεις με απόλυτη σαφήνεια, το πότε
ακριβώς τελείωσε η προηγούμενη σχέση σου, τότε είναι ο καιρός για να
μπεις σε μια καινούργια.». Λέει ο σοφός ενός χωριού. Και έτσι φτάνεις να
βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους, γνωστούς και μη, που μπαίνουν κάτω από
το μάτι της Θαντέρας σου, και τους βλέπεις υπό ένα πρίσμα διαφορετικό.
Πιο καθαρό, λιγότερο φεμινιστικό και σίγουρα πιο ρομαντικό (αυτό το
τελευταίο ειδικά κράτησέ το γιατί θα σου χρειαστεί αργότερα). Και η
ιστορία ξεκινάει όπως πάντα.
Κορίτσι γνωρίζει αγόρι. Και καταφέρνεις να ξεχωρίσεις ανάμεσα στο τόσο κόσμο αυτόν τον έναν. Που σου κάνει το κλικ; Άγνωστη
η αιτία. Και είσαι τόσο αισιόδοξη ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε
καλά. Γιατί «μεγάλα παιδιά είμαστε». Γνωστή ατάκα για να παραμυθιάσεις
τους άλλους αλλά κυρίως τον εαυτό σου. Ενθουσιάζεστε αμφότεροι και
νιώθεις πως βρίσκεσαι στο σωστό το δρόμο. Πως μετά από τόσα αντράκια που
πέρασαν από τη ζωή σου, ήρθε επιτέλους το δέκα το καλό. Πως το σύμπαν
διάβασε καλύτερα τα τεφτέρια του και είδε ότι σου χρωστάει. Και που να
πάει το μικρό σου το μυαλό να προστατευτεί; Που να σκεφτείς πως οι
άνθρωποι εκεί έξω δεν βγαίνουν προς αναζήτηση ταιριού μόνον όταν είναι
έτοιμοι για σχέση, αλλά και όταν θέλουν απλώς να νιώσουν καλύτερα με τον
εαυτό τους. Λίγο πιο μάγκες. Λίγο πιο αντρουά. Λίγο πιο σημαντικοί βρε
αδερφέ.
Αυτός λοιπόν αποφασίζει να μπαινοβγαίνει διακριτικά στη ζωή σου και
την ατζέντα σου. Και εσύ του το επιτρέπεις φυσικά στην αρχή. Γιατί
μπορεί να θέλει να το πάει αργά, σκέφτεσαι εσύ αθώο μου πλάσμα. Σου έχω
συνταρακτικά νέα λοιπόν, μικρή μου. Κανένα αρσενικό ποτέ δεν πέθανε από
τα συναισθήματά του. Κανείς ποτέ δεν έπαθε αναπνευστικό πρόβλημα από τα
όσα νιώθεις εσύ για εκείνον (κατά τη γνωστή καραμέλα, «με πνίγει η αγάπη
σου»). Εντάξει δεν σου λέω να του γίνεις κολλιτσίδα, αλλά μεταξύ μας
ποτέ δεν ήθελες αυτό. Έναν σύντροφο έψαχνες όπως όλος ο κόσμος. Κανένα
ρακούν δεν έκλεψε το χαρτάκι με το τηλέφωνό σου. Κανένας σούπερ
ηλεκτρονικός ιός δεν χάλασε τον υπολογιστή του, ούτε έπεσε θύμα ληστείας
του κινητού του. Να θυμάσαι πως όποιος θέλει και τον τρόπο βρίσκει και
όλα τα μπορεί. Αλλά μόνο αυτός που πραγματικά θέλει. Όλα τα άλλα είναι
να’χαμε να λέγαμε.
Και βρίσκεσαι να αναρωτιέσαι τι έγινε πάλι; Τι έκανες λάθος; Έκανες
όντως κάποιο λάθος; Όχι αγαπημένη μου. Το πρόβλημα είναι ότι έχει
γεμίσει ο κόσμος με ανθρώπους που κοιτούν τον εαυτούλη τους. Που δεν
τους νοιάζει το αν θα πληγώσουν τον άλλον. Που δεν έχουν ξεκαθαρίσει
καλά καλά το ποιοι είναι και το τι ζητάνε από τη ζωή τους, και θέλουν
από πάνω να πάρουν και άλλους μαζί τους σε αυτό τους το αδιέξοδο. Γιατί
ρε φίλε; Γιατί να το ψάξουμε μαζί; Εγώ ξέρω τι θέλω. Εσένα. Εσύ όμως; Και κάπως έτσι βρίσκεσαι στο άδοξο τέλος μιας ακόμα “σχέσης”, που σε κάνει να ανανεώνεις τη λίστα των μάντρα σου.
Κάπως έτσι δημιουργούνται τα απωθημένα. Και κάπως έτσι παίρνεις
αποφάσεις και όρκους (όχι και τόσο αιώνιους) την επόμενη φορά να είσαι
πιο προσεκτική. Ή καλύτερη πιο διορατική.
