Σε ένα φανταστικό και μάλλον παράλληλο σύμπαν, οι ερωτικές σχέσεις
ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες, δεν θα ήταν μια παρτίδα
STRATEGO. Οι μεν, δεν θα υπέθεταν τις κινήσεις των δε, και οι
συμπεριφορές, τα συναισθήματα και η έκφραση αυτών, δεν θα ήταν
αποτέλεσμα πολύωρης μελέτης και στρατηγικής για το πώς θα
συμπεριφερθούμε στον «αντίπαλο». Όλα αυτά όμως, σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Γιατί σε αυτό που ζούμε, οι ανθρώπινες σχέσεις, επιβάλλουν τέτοιου
είδους προγραμματισμούς, για να μην ξαναπέσουμε με τα μούτρα ακόμη μια
φορά. Για να μην τσακίσουμε το σώμα, την καρδιά και το μυαλό μας, για
μια ακόμη φορά. Και τέλος, γιατί οι πληγές, όσο μεγαλώνουμε, δείχνουν να
επουλώνονται ολοένα και δυσκολότερα.
Γυναίκες από την Αφροδίτη και άνδρες από τον Άρη.
Παλιά και κλασσική ιστορία. Τόσο παλιά και τόσο κλασσική, που
αισθανόμαστε, πως πλέον θα διαβάζεται ως παραμύθι στα παιδιά μας, για να
μπορούν να είναι προετοιμασμένα γι’αυτό το αγεφύρωτο χάσμα που συνδέει –
στο περίπου – τα δύο φύλα. Και αυτό που μάθαμε είναι πως τα μεν θηλυκά
πρέπει να πάρουν απόφαση πως οι σκέψεις των αρσενικών είναι τόσο απλές,
όσο και το να φτιάξεις ένα βραστό αυγό. Από την άλλη, οι άντρες πρέπει
να δεχτούν και να αποδεχτούν πως οι σκέψεις των γυναικών είναι τόσο
σύνθετες και πολύπλοκες, που πιστέψτε μας, χανόμαστε και εμείς οι ίδιες
μέσα σε αυτές, μερικές φορές. #Based_on_a_True_Story.
Για παράδειγμα, όταν στα κορίτσια αρέσει ένα αρσενικό, και εκείνο ενώ
θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του με κάθε γνωστό ή άγνωστο τρόπο,
εκείνο επιλέγει να μην το κάνει, εμείς μπορούμε να γράψουμε τουλάχιστον
πέντε επεισόδια με όλους τους πιθανούς λόγους που δεν το κάνει. Αλλά
κανένας, μα κανένας από αυτούς δεν περιλαμβάνει το ότι δεν μας
γουστάρει. «Αφού είδα πως με κοίταζε», «Καθόταν όλη την ώρα δίπλα μου»,
«Δεν μιλούσε με κανέναν άλλον, και ήταν τουλάχιστον άλλα δέκα άτομα στη
παρέα» και άλλα πολλά. Τα αγόρια, όταν θέλουν κάποια το δείχνουν. Γιατί
απλά δεν κρατιούνται να μην το κάνουν. Και όταν δεν την θέλουν, τότε
φέρονται σαν δεκάχρονα που από όλα τα άκυρα που θα μπορούσαν να
ξεστομίσουν, εκείνα επιλέγουν το χειρότερο.
Και τα χρόνια πέρασαν και εμείς μεγαλώσαμε. Και διαπιστώσαμε πως ο
καθένας από εμάς δεν έχει τις δικές του ανασφάλειες, αλλά του απέναντι.
Και η ιστορία πάει κάπως έτσι.
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως έχουμε ένα αγόρι που θα το λέμε Α. Ένα κορίτσι που θα το λέμε Β. Και έναν τρίτο που θα τον λέμε Γ.
Το Α είναι χοντρό, οπότε λέει στη Β ότι πάχυνε για να της διαλύσει την
ψυχολογία για forever. Η Β νιώθει μειονεκτικά με το σώμα της, οπότε
φλερτάρει με τον Γ που του αρέσει όπως είναι. Μετά η Β τα ξαναβρίσκει με
τον Α και ο Γ πάει περίπατο γιατί σκοπός της Β επετεύχθη. Κ ερωτώ τώρα
εγώ. Αυτός ο Γ, που θα ξαναβγεί αύριο μεθαύριο στο κυνήγι του χαμένου
ταιριού, πόσα απωθημένα θα έχει από το Β, το οποίο με τη σειρά του τα
είχε από το Α; Και που ο Γ πλέον θα μεταλαμπαδεύσει σε κάποιο άλλο
κακόμοιρο πλάσμα; Μπερδευτήκατε; Λογικό, και μην νιώθετε άσχημα γι’αυτό.
Μας πήρε χρόνια ολόκληρα να διαπιστώσουμε πως είμαστε το αποτέλεσμα των
άλλων. Είμαστε δημιουργήματα των πληγών, των χαρακιών και όλων των
απωθημένων που αποφασίζουν οι άλλοι να βγάλουν πάνω μας.
Ηθικόν Δίδαγμα; Μην ακούτε τους καλοθελητές που
προσπαθούν να σας πείσουν για την ολιγότητά σας. Και κάντε μια χάρη στο
κόσμο. Αν δεν σας αρέσει εκεί που είστε, μη παίζετε με τα συναισθήματα
των υπολοίπων. Απλά ανοίξτε τη πόρτα και φύγετε. Γέμισε ο κόσμος
πληγωμένες καρδιές, που ζητάνε εκδίκηση για τον πόνο που τους χάρισαν
κάποιοι, κάπου, κάποτε!
